Για την τέχνη της αγιογραφίας (με πρόδρομο τα fayium) υπάρχουν μαρτυρίες από τα πρωτοχριστιανικά χρόνια στη ρωμαϊκή αποικία της Ιουδαίας. Με την νομιμοποίηση του Χριστιανισμού το 313 μ.Χ. πολλοί καλλιτέχνες προσάρμοσαν τις παλαιότερες και εξελιγμένες τους τεχνικές στα νέα ζητούμενα, ανοίγοντας το δρόμο για την εξάπλωση και διάδοση των εικόνων. Οι παλαιότερα σωζόμενες εικόνες χρονολογούνται περί τον 6ο αιώνα.
Στις αγιογραφίες, το σημαντικό στοιχείο είναι οι τρόποι που αποδίδονται (στο σχέδιο, στο χρώμα, στον πλασμό των μορφών και στην θεματική πλαισίωσή τους) οι θρησκευτικοί συμβολισμοί. Οι φιγούρες έχουν ιδιαίτερες εκφράσεις, προσωπικά γνωρίσματα και καθιερωμένες στάσεις σωμάτων. Κυριότερες σχολές της αγιογραφίας των εικόνων, από τον 14ο αιώνα και κατόπιν, είναι η Παλαιολόγεια, η Μακεδονική και η Κρητική. Η συντήρηση μιας αγιογραφίας συνήθως περιλαμβάνει καθαρισμό, στερέωση, συμπλήρωση και απεντόμωση, χρησιμοποιώντας εξελιγμένη μέθοδο με κενό αέρος και συμπλήρωση με άζωτο, ώστε να μην γίνεται χρήση χημικών που προκαλούν αλλοιώσεις. Υπάρχει δυνατότητα, εφόσον ζητηθεί από τον ενδιαφερόμενο, να γίνει και χρωματική αποκατάσταση.
