Αισθητική
Η μελέτη των εννοιών «κάλλος» και «τέχνη». Η αισθητική επιχειρεί να ερμηνεύσει και να καταγράψει την αντίδραση του ανθρώπου μπροστά στο κάλλος και την τέχνη, να ορίσει τις λέξεις αυτές, να εξηγήσει πως οι άνθρωποι συλλαμβάνουν το «ωραίο» και το «καλλιτεχνικό», να αποφανθεί αν οι δύο έννοιες έχουν άλλη σημασία πέρα από την υποκειμενική, και να επεξηγεί τι ακριβώς συμβαίνει όταν κάποιος βρίσκεται μπροστά σε ένα έργο τέχνης- τι είδους εμπειρίες έχει και με ποιον τρόπο είναι σε θέση να «αισθανθεί» γενικά οτιδήποτε. Παρόλο ότι υπάρχουν παρατηρήσεις για το αντικείμενο της αισθητικής ήδη στα έργα του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον γερμανό φιλόσοφο του 18ου αιώνα Α. Γκ. Μπάουμγκαρτεν. Ανάμεσα στους σημαντικότερους θεωρητικούς της αισθητικής θα μπορούσε κανείς να αναφέρει τους Πλωτίνο, Λάιμπνιτς, Βίνκελμαν, Λέσινγκ, Καντ, Σίλερ, Χέγκελ, Σόπεναουερ, Ράσκιν, Τάιν, Κρότσε και Βόρινγκερ.