Αφρικανική Τέχνη
Ο όρος καλύπτει μόνο τη νέγρικη αφρικανική τέχνη, και ειδικότερα τα γλυπτά και τα σκαλίσματα (κυρίως σε ξύλο) των μεγάλων εκτάσεων γύρω από τις κοιλάδες του Νίγηρα και του Κόνγκο (η αρχαία Αιγυπτιακή τέχνη και η ζωγραφική των Βουσμάνων της Νότιας Αφρικής εξετάζονται χωριστά). Επιπλέον πρέπει να γίνει διάκριση ανάμεσα στην Αυλική τέχνη (ιδιαίτερα του Ίφε και του Μπενίν), μια τέχνη με νατουραλιστικό και πανηγυρικό χαρακτήρα σε ανθεκτικά υλικά όπως πέτρα, τερακότα, μπρούντζο κτλ. και την συχνά αφηρημένη τέχνη που προορίζεται για θρησκευτικές τελετές και περιλαμβάνει κυρίως μάσκες ή μορφές προγόνων σκαλισμένες σε ξύλο (το δεύτερο αυτό είδος αφρικανικής τέχνης είναι και εκείνο που επηρέασε σημαντικά πολλούς ευρωπαίους καλλιτέχνες στις αρχές του 20ου αιώνα). Οι διάφορες φυλές της Αφρικής εμπνέονται όλες από ανάλογες δοξασίες. Στις αφρικανικές ανιμιστικές θρησκείες το «ον» αντιμετωπίζεται όχι μόνο σαν «η κατάσταση του ζειν» αλλά και σαν ζωτική ενέργεια. Κάθε τι που υπάρχει διαθέτει μια ζωτική δύναμη ή ενέργεια και ο άνθρωπος, αν κατανοήσει και προσεγγίσει σωστά τις δυνάμεις αυτές , μπορεί να τις χρησιμοποιήσει. Για να εξασφαλιστεί ωστόσο η διατήρηση και επαύξηση της ζωτικής ενέργεια, τόσο στο κάθε άτομο όσο και στη φυλή, πρέπει σε τακτά χρονικά διαστήματα και σε συγκεκριμένες περιστάσεις να εκτελούνται κάποιες θρησκευτικές τελετουργίες. Οι μάσκες και τα αγάλματα χρησιμοποιούνται για την επικοινωνία με τον κόσμο των πνευμάτων, για την λατρεία των προγόνων και σαν είδος προστατευτικών φυλαχτών στα πλαίσια της άμεσης «αξιοποίησης» της ζωτικής ενέργειας του κόσμου. Ο καλλιτέχνης δουλεύει μέσα στα όρια κάποιων μορφικών συμβάσεων, με σκοπό να «ενσωματώσει» στο γλυπτό του κάποια έννοια που συνδέεται με το θέμα και να του προσδώσει την απαραίτητη για την κινητοποίηση και την παραγωγή ενέργειας δυναμική ισχύ. Τόσο η ρεαλιστική αναπαραγωγή του θέματός του όσο και η παραγωγή «ωραίων» μορφών του είναι αδιάφορη. Το κεφάλι του αγάλματος είναι συχνά δυσανάλογα μεγάλο, λόγω της πίστης ότι αποτελεί την έδρα της ζωτικής ενέργειας και άρα είναι σημαντικότερο από το σώμα. Τα αφρικανικά αγαλματίδια είναι σχεδόν πάντοτε σκαλισμένα πάνω σε ένα ενιαίο κορμό δέντρου, παράγοντας έτσι μια τάση επιμήκυνσης του σώματος με τα χέρια να παραμένουν κολλημένα στα πλευρά και ένα είδος προοπτικής απόδοσης των χαρακτηριστικών (Ασάντι, Μπακούμπα, Μπαλούμπα, Μπαμπάρα, Μπαουλέ, Δαχομέη, Ντογκόν, Φανγκ, Μέντε, Νοκ και Γιορούμπα).