Διεθνές Γοτθικό
Ευρύτατα διαδεδομένο στην Ευρώπη του 14ου και 15ου αιώνα ζωγραφικό ύφος. Οι ρίζες του βρίσκονται στη γαλλική Γοτθική τέχνη (ιδιαίτερα τα εικονογραφημένα χειρόγραφα) και χαρακτηρίζεται από εκλεπτυσμένες και κομψές μορφές, χαριτωμένες κυματώσεις των ρούχων, χρώματα που θυμίζουν κοσμήματα και νατουραλιστικές λεπτομέρειες. Παραδείγματα Διεθνούς Γοτθικού ύφους αποτελούν το ρετάμπλ του Μελχιόρ Μπρέντερλαμ στην Ντιζόν (που οφείλει πολλά στην επίδραση της Σχολής της Σιένας και ειδικότερα τον Σιμόνε Μαρτίνι που είχε δουλέψει στην Αβινιόν) και Οι πολύ πλούσιες ώρες του Δούκα του Μπερύ των Αδερφών Λίμπουργκ (επίσης από τη Βουργουνδία). Στην Ιταλία, το ύφος αυτό, που γνώρισε ιδιαίτερη άνθηση με το έργο των Τζεντίλε ντα Φαμπριάνο και Πιζανέλο, συνυπήρξε για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα με το νέο ρεαλισμό του Μαζάτσιο. Η Γερμανία, η Βοημία και η Ισπανία υπήρξαν επίσης περιοχές όπου άνθησε το Διεθνές Γοτθικό ύφος. Μια παραλλαγή του, που συνήθως αναφέρεται σαν Απαλό Ύφος και χαρακτηρίζεται από τα απαλά κυματίζονται ρούχα και τη γλυκύτητα των αισθημάτων, κατέχει σημαντική θέση στη γερμανική ζωγραφική και γλυπτική της εποχής (κυρίως με τις γνωστές σαν Schone Madonnen = Όμορφες Παναγίες απεικονίσεις της Παρθένου με το βρέφος).