: Αγγελοπούλου Πελαγία

Η Πελαγία Αγγελοπούλου, που γεννήθηκε στην Αθήνα, Ελλάδα, σπούδασε, ζωγραφική, ιστορία της τέχνης, ψηφιδωτό στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ενώ ήταν ακόμα φοιτήτρια, εργάστηκε στην περίφημη ανασκαφή στο Ακρωτήρι της Θήρας στην Ελλάδα.

1984-1992: Δίδασκε την τέχνη του ψηφιδωτού στο Πανεπιστήμιο Καλών Τεχνών στην Αθήνα, Ελλάδα.
1991: Σειρά από ατομικές εκθέσεις σε ιαπωνικά μουσεία: Τόκιο, Οσάκα και Utsunomiya. Διοργάνωση από τον σημαντικότερο εκδοτικό όμιλο της ''Yomiuri Shimbun'' σε συνεργασία με την Ιαπωνική Υπηρεσία του Πολιτισμού.
1992-2007: Ατομικές εκθέσεις, σε ιδιωτικές και δημόσιες επιτροπές στο Βέλγιο, την Ελλάδα, την Γερμανία, την Γαλλία, την Γερμανία, την Ολλανδία, τις ΗΠΑ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα
2008: Παρουσιάζει μια  ατομική έκθεση στο Βασιλικό Μουσείο Τέχνης και Ιστορίας του Cinquantenaire στις Βρυξέλλες, στην αίθουσα της ελληνικής συλλογής αρχαιοτήτων
2009: Το έργο της, "Crown" έχει εγκατασταθεί δίπλα στη σαρκοφάγο της Αυτού Αγιότητος του Πάπα, Jean Paul III;
Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές

Έργα Αγγελοπούλου μπορούν να βρεθούν σε Μουσεία και ιδιωτικές συλλογές καθώς και σε ιστορικά μνημεία της Ευρώπης, της Ιαπωνία, των ΗΠΑ

- Εθνική Πινακοθήκη, Αθήνα, Ελλάδα
- Μουσείο Odakuye Τόκιο
- Ρωμανική εκκλησία Αγίου Πανταλέων 10ο αιώνα - Κολωνία
- Βασιλική Αγίου Δημητρίου του 5ου αιώνα Θεσσαλονίκη, Ελλάδα
- Βυζαντινή εκκλησία Αγίας Αικατερίνης του 10ου αιώνα, Αθήνα
- Ιστορικό Δημαρχείο της Κολωνίας

Πολλές δοκίμια για το έργο της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και περιοδικά της Ευρώπης, των ΗΠΑ, της Ιαπωνίας και των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων.
 
Από το 1995, ζει και εργάζεται στις Βρυξέλλες, Βέλγιο.
 
Ο Δρ Δημήτρης Παπαστάμος, Διευθυντής της Εθνικής Πινακοθήκης και  του Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτζου στην Αθήνα έγραψε:

..... Στις ψηφιδωτές συνθέσεις της Πελαγίας Αγγελοπούλου, οι δύο τάσεις αναμειγνύονται σε μια ιδανική έκφραση. Αξιοποιεί πλήρως την  βαθιά γνώση της των κύριων επιτευγμάτων που αποτελούν ορόσημα στην ιστορία των ψηφιδωτών, ενώ εκμεταλλεύεται τις πιο αξιόλογες τεχνικές δεξιότητες  της και την πρωτότυπη έμπνευση.

..... Μία πραγματικά ταλαντούχα ζωγράφος και ψηφοθέτης με μια ασυνήθιστη γνώση των διαφόρων τεχνικών και των δύο πεδίων. Η Αγγελοπούλου εισάγει μια νέα έννοια και δίνει μια νέα διάσταση στην τέχνη των ψηφιδωτών ...

Ο Καθηγητής Μάνος Στεφανίδης (κατάλογος των έργων της Αγγελοπούλου, ο οποίος δημοσιεύθηκε από το Yomiuri Shimbun)

Η Αγγελοπούλου δρα υπό ορισμένες επιλογές, αποφεύγοντας τον κίνδυνο μίας εύκολης "πρωτοπορίας'' από μια ασφαλή γωνιά και μια εξέγερση καλά ''οργανωμένη ''αισθητικά και εύκολα κοινωνικά να υιοθετηθεί, παράλληλα προσπαθεί να δώσει σύγχρονα κομμάτια του έργου βασιζόμενη στην παράδοση, χωρίς έναν αρχαϊκό χαρακτήρα και να παράγει μια σύνθεση χωρίς φόβο και να αναπτύξει την τέχνη του ψηφιδωτού στις σύγχρονες απαιτήσεις χωρίς να πέσει στην παγίδα της μίμησης.

Ο Stefan Skowron ιστορικός και κριτικός τέχνης, Aachen Γερμανίας (κατάλογος των έργων της Αγγελοπούλου, ο οποίος δημοσιεύθηκε από το Ελληνικό Υπουργείο Πολιτισμού)

Αυτό που κάνει τα έργα της Αγγελοπούλου σύγχρονα και κατά πολύ ανώτερα από εκείνα των άλλων είναι ακατάπαυστη προσπάθεια της να τα κάνει γλυπτά. Μεμονωμένα στοιχεία έχουν βγει στην επιφάνεια, αρθρώσεις και οι σκιές γίνονται 3-διαστάσεων, χέρια και μορφές φυτών γίνονται απτά, μικρές αρχιτεκτονικές μορφές δημιουργούνται, το μωσαϊκό λαμβάνει όγκο από μόνο του. Η εικόνα γίνεται ένα αντικείμενο το οποίο γίνεται αξιόπιστο, επειδή είναι ορατό και ανήκει στην πραγματικότητα. Αυτό επιτυγχάνεται επειδή ο καλλιτέχνης όχι μόνο χρησιμοποιεί παραδοσιακά υλικά όπως smaltoes μάρμαρο και πέτρες, αλλά έχει μια προτίμηση για εκείνους των οποίων η καθημερινή ζωή έχει μείνει πίσω. Έτσι κουφώματα, κουτιά αναψυκτικών, μπουκάλια, σπασμένα κρύσταλλα και παλιές κορνίζες γίνουν ευπρόσδεκτες , σύγχρονες μορφές-δίνοντας στοιχεία. Είναι όλα μέρος της απόφασης σχετικά με τη μορφή και την αισθητική και την επιβεβαίωση της τοποθέτησης της καλλιτέχνη στο παρόν. Η Πελαγία Αγγελοπούλου συνδέει έτσι το παρόν με την ιστορία. Συνυφαίνει τις δύο και τους δίνει ένα νέο, πιθανό αντίκτυπο.

Ωστόσο, μέσω των 3-διαστάσεων επιτυγχάνει ακόμα περισσότερο στο βαθμό που η μορφή τέχνης είναι, επίσης, να γίνει αυτόνομο. Ενώ, αρχικά, το ψηφιδωτό ήταν πάνω απ 'όλα το αρχικό τμήμα μιας χωρικής ενότητας που ενσωματωνόταν στην εικονογραφία της, συνδεδεμένο  με το κτίριο, εδώ αποκτά, για πρώτη ίσως φορά, μία ανεξάρτητη ταυτότητα. Τα ψηφιδωτά της Πελαγίας Αγγελοπούλου δεν εξαρτώνται πλέον από το στάδιο στο οποίο η αρχιτεκτονική προσφέρει και στο οποίο συχνά περιορίζονται να διαδραματίσουν δευτερεύοντα ρόλο (η οποία έγινε πιο σημαντική, καθώς το ψηφιδωτό και η αρχιτεκτονική έχουν αποξενωθεί κατά την πάροδο του χρόνου). Τα έργα της Αγγελοπούλου είναι σχεδόν αυτοβιογραφικές δημιουργίες εικόνων. Ίσως να είναι σύνθετα συγκροτήματα που αντιπροσωπεύουν όχι μόνο μια αναγνωρίσιμη κατάσταση υλικών, αλλά και τις συνδέσεις μεταξύ χρόνων και τόπων, που κάνουν τους μύθους και τις ιδέες, τα ιδανικά της ομορφιάς και του μεγαλείου "υλικό". Έτσι, ο όρος 3-διαστάσεων μπορεί επίσης να μεταφραστεί διαφορετικά, για παράδειγμα, όπως η μετατροπή της ιστορίας στο παρόν.