Έλληνας ζωγράφος, ένας από τους πλέον όψιμους εκπροσώπους της «Σχολής του Μονάχου».
Οι γονείς του κατάγονταν από την Νιγρίτα, ενώ o ίδιος γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών, με δάσκαλο τον Νικηφόρο Λύτρα. Αποφοίτησε από την Σχολή με άριστα το 1904.
Το 1929 διορίστηκε τακτικός καθηγητής της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, και αργότερα διετέλεσε υποδιευθυντής και τρεις φορές διευθυντής της. Στο εργαστήριό του, μαθήτευσαν πολλοί μετέπειτα μεγάλοι έλληνες καλλιτέχνες, όπως ο ζωγράφος Φώτης Ζαχαρίου, ο χαράκτης Τηλέμαχος Κάνθος, ο γλύπτης Χρήστος Καπράλος, οι ζωγράφοι Γιώργος Μανουσάκης, Γιάννης Μόραλης, Γιάννης Σπυρόπουλος, κ.ά.
Πήρε μέρος σε επίσημες ομαδικές εκθέσεις σε όλο τον κόσμο και έργα του βρίσκονται σε πολλές δημόσιες πινακοθήκες.
Κατά την διάρκεια του Ελληνοϊταλικού Πολέμου, έλαβε εντολή από την κυβέρνηση Μεταξά να πάει στο μέτωπο ως επίσημος πολεμικός εικονογράφος, μαζί με τον γλύπτη Φωκίωνα Ρωκ. Από την επίσκεψή του στο μέτωπο, δημιούργησε 32 πίνακες που απεικονίζουν το Έπος του 1940 και που σήμερα στολίζουν το Πολεμικό Μουσείο της Αθήνας.
Το 1952, η Ακαδημία Αθηνών τού απένειμε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών και το 1959 τον εξέλεξε τακτικό της μέλος.
Πέθανε στην Αθήνα τέσσερα χρόνια μετά (1963).