Ειδικές Πληροφορίες για τον Καλλιτέχνη
Ζωγράφος, αγιογράφος και χαράκτης της «Γενιάς του Τριάντα».
Σπούδασε ζωγραφική στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1915 έως το 1921, με δασκάλους τον Ροϊλό, τον Ιακωβίδη, τον Βικάτο και τον Μαθιόπουλο.
Κατά την περίοδο του μεσοπολέμου, συμμετείχε στην ίδρυση του πρωτοποριακού καλλιτεχνικού ομίλου «Ομάς Τέχνη». Καλλιτέχνης σεμνός αλλά και πρωτοπόρος, προσπάθησε να συνδυάσει στο έργο του την ελληνική λαϊκή παράδοση, το πνεύμα της βυζαντινής αγιογραφίας και τα διδάγματα του κυβισμού και των άλλων εικαστικών ρευμάτων των αρχών του 20ου αι. Τα ζωγραφικά του έργα είναι συνήθως δισδιάστατα, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είναι ρεαλιστικά. Όσο για την θεματογραφία του, αυτή ποικίλει από την ύπαιθρο και το αστικό τοπίο, έως την ανθρώπινη φύση.
Το 1974 παρουσίασε έργα του στην γκαλερί «Ώρα» στην Αθήνα. Το 1976, έναν χρόνο πριν από τον θάνατό του, η Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδας τον τίμησε με μεγάλη αναδρομική έκθεση.
Συμμετείχε επίσης σε πολλές άλλες εκθέσεις εντός και εκτός Ελλάδας (Ρώμη, Οττάβα, Βελιγράδι, Μόσχα, Βουκουρέστι, Λουγκάνο, Μπουένος Άιρες, Μπιενάλε του Σάο Πάολο, Μπιενάλε Αλεξανδρείας, κ.ά.). Μετά τον θάνατό του, εκθέσεις έργων του πραγματοποιήθηκαν στην πατρίδα του, την Λάρισα (1984), στην Αθήνα (1987, Γκαλερί «Υάκινθος» 1998, Πνευματικό Κέντρο Δήμου Αθηναίων) και στην Πάτρα (1998).
Εκτός από την ζωγραφική, την αγιογραφία και την χαρακτική, ο Αστεριάδης ασχολήθηκε και με την εικονογράφηση βιβλίων, αρχής γενομένης από τα Παιδικά σχέδια, που εξέδωσε το 1933 με τον συνάδελφό του Σπύρο Βασιλείου. Εικονογράφησε επίσης τα Νεοελληνικά Αναγνώσματα για το Γυμνάσιο (1950), το βιβλίο Στο Μυστρά των Παλαιολόγων της Ελένης Βαλαβάνη (εκδ. Δωδώνη, Αθήνα 1971) κ.ά.
