Ειδικές Πληροφορίες για τον Καλλιτέχνη
Ο Β. Ηγουμενίδης είναι ένας ζωγράφος, διακοσμητής και σκηνογράφος. Γεννήθηκε στην Πόλη το 1917. Σπούδασε στο Λύκειο του Saint Michel ζωγραφική κοντά στον L. Teschner και διακοσμητική εσωτερικού χώρου κοντά στον P. Farina. Μεταξύ των ετών 1944 και 1947 εργάστηκε ελεύθερα στο Παρίσι.
Εξετέλεσε με λάδι, λαδοτέμπερα, ακουαρέλα γκουάς, μολύβι και παστέλ πάνω σε μουσαμά και χαρτόνι, έργα κοσμικού κυρίως χαρακτήρα (τοπία, ως επί το πλείστον, θαλασσογραφίες, πορτραίτα, νεκρές φύσεις-λουλούδια, φρούτα, ψάρια), και μερικά θρησκευτικού τοιούτου.
Ασχολήθηκε και με τον σχεδιασμό, τη συντήρηση και αποκατάσταση μνημείων, και μεταξύ άλλων, ξυλόγλυπτων επίπλων ναών (Παναγίας των Βλαχερνών, Παρεκκλησίου Αγ. Κυριακού Νεκροταφείου Εγρήκαπου, Αγ. Δημητρίου Ταταούλων (Κουρτουλούς), εισόδου και προαυλίου Νεκροταφείου Αγ. Ελευθερίου Ταταούλων, Αγ. Αθανασίου Ταταούλων, Δώδεκα Αποστόλων Φερίκιοϊ, Αγ. Δημητρίου Πριγκήπου, Assomption Μοδιού), και ανακτόρων (Dolmabahce και Beylerbeyi). Έκανε και μερικά γλυπτά.
Έργα του βρίσκονται στον Πατριαρχικό Οίκο Φαναρίου σε ιδιωτικές συλλογές της Αργεντινής, της Βενετίας, της Ελλάδος, της Ισπανίας, του Ισραήλ, του Καναδά, των Παρισίων, της Πόλης, της Νέας Υόρκης.
Γύρω στα 220 έργα του κάηκαν στην Πόλη το 1975 μαζί με το ατελιέ του, κοντά στην Παναγία του Πέραν, ενώ άλλα περίπου 5 δικά του και 15 του δασκάλου του L. Teschner, κυρίως τοπία και πορτραίτα, εκλάπησαν το 1955 από το ατελιέ του στην Αγία Τριάδα του Πέραν.
Εξέθεσε ατομικά στην Πόλη (1950, 1965, 1993/1994), στη Μύκονο (1972) και ομαδικά στη Σμύρνη (1953), στην Πόλη (1969, 1983, 1984, 1986, 1994) και στις Πανελλήνιες (1987). Ακολουθεί την τεχνοτροπία του εμπρεσιονισμού και του φωβισμού. Το ζωγραφικό του έργο διακρίνει το ελεύθερο σχέδιο και μια ιδιαίτερη χρωματική ευαισθησία και ποιητικότητα.
Διεκόσμησε την Ι. Μητρόπολη Χαλκηδόνος, αρχοντικά της Πόλης (Fenerbache, Goksu) και του Τελ Αβίβ, ξενοδοχεία (Tokatlian), το λουτρό του Γαλατάσαραϊ, τον κινηματογράφο Alkazar και pavillons με μοτίβα των ρυθμών της Αναγέννησης, Λουδοβίκου ΙΕ’ και ΙΣΤ’, του Empire και της Μοντέρνας περιόδου. Εξετέλεσε επίσης τις διακοσμήσεις του θεάτρου Ses (1958), καθώς και βιτρώ στην Πόλη, στην Άγκυρα, στη Σμύρνη και στο Τελ Αβίβ.
Ασχολήθηκε και με τη σκηνογραφία. Το σκηνογραφικό του έργο, στο οποίο συνεργάσθηκε και με τον Τ. Μουζενίδη (1954/1955), συνίσταται στη δημιουργία σκηνογραφιών θεατρικών έργων, που ανεβάστηκαν στην Πόλη (στο Κουρτουλούς, στο Φερίκιοϊ, στο Ζάππειο, στο Κεντρικό, στο Κοντοσκάλι, στο Μόδι, στη Χάλκη και στη Πρίγκηπο).
Την 02.06.1995, ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος εις επιβράβευσιν της καλλιτεχνικής τους προσφοράς, του απένειμε το Οφφίκιο του Άρχοντος Αγιογράφου της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας.
