Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1883 και απεβίωσε το 1965
Γράφτηκε στην Σχολή Καλών Τεχνών το 1900 και αποφοίτησε το 1914. Δάσκαλοί του στη ζωγραφική ήταν ο Ιακωβίδης και ο Γ. Ροϊλός και στην χαρακτική ο Ν. Φέρμπος. Πήρε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους. Από τις εμπειρίες αυτές γεννήθηκαν έργα που εξέθεσε στην έκθεση του ΣΕΚ το 1917 με θέματα από την Θεσσαλονίκη που μας είναι γνωστά μόνον από τους τίτλους τους. Το 1930 θέτει υποψηφιότητα για την νεοσύστατη έδρα της χαρακτικής, που καταλαμβάνει τελικά ο Γ. Κεφαλληνός. Αποκορύφωση της καριέρας του αποτέλεσε η συμμετοχή του (με τους Μ. Τόμπρο και Κ. Παρθένη) στην Μπιενάλε της Βενετίας το 1938.
Στις αρχές της καλλιτεχνικής του δραστηριότητας εμφανίζονται διατυπώσεις της Αρ-Νουβώ (1915), παρατηρούνται μεταϊμπρεσιονιστικά ιδιώματα. Το 1920 επηρεάζεται από τον γερμανικό εξπρεσιονισμό. Το κύριο έργο του είναι πραγματοποιημένο στα χρόνια ωριμότητας (1930-1950). Σε αυτά τα χρόνια, θέματά του είναι γυναίκες, ελιές, νεκρές φύσεις, τα οποία αποκτούν χαρακτήρα συμβόλων και διακηρύξεων.
Ως χαράκτης και με τον Γ. Κεφαλληνό, αποτέλεσε τον ένα από τους δύο βασικούς άξονες πάνω στους οποίους στηρίχθηκε η μεταπολεμική ελληνική χαρακτική, καλλιεργώντας μια απαράμιλλη τεχνική ιδίως στο όρθιο ξύλο.
Ψευδώνυμό του είναι Θ. Άγγελος.