Σπούδασε γλυπτική στο Σχολείο των Τεχνών, κοντά στο Λ. Δρόση το 1869-1872. Το 1873 πήρε υποτροφία από το Ιερό Ίδρυμα Ευαγγελιστρίας Τήνου για το Μόναχο, όπου σπούδασε στην Ακαδημία κοντά στο M.R. von Widnmann. To 1874 πήρε το πρώτο βραβείο στην Ακαδημία για το έργο του με τίτλο «Παραμύθι της Πεντάμορφης». Την ίδια χρονιά βραβεύθηκε με το χρυσό μετάλλιο για το έργο του «ο Σάτυρος που παίζει με τον Έρωτα». Άνοιξε στην Αθήνα δικό του εργαστήριο. Ως το 1888 φαίνεται ότι έζησε στην Τήνο, όπου η κατάσταση του χειροτέρευσε και κλείστηκε στο Ψυχιατρείο. Το 1927 η Ακαδημία Αθηνών του απένειμε το Αριστείο των Τεχνών. Το 1928 έγινε έκθεση σχεδίων και γλυπτών του «Άσυλο Τέχνης» του Ν. Βέλου. Το έργο του χωρίζεται από περισσότερους μελετητές σε τρεις περιόδους που χαρακτηρίζονται από κρίσιμες καμπές της ζωής του. Η πρώτη περίοδος 1870-1878 καλύπτει τα νεανικά του χρόνια μέχρι την εμφάνιση της αρρώστιάς του.
Η δεύτερη περίοδος 1902-1930 καλύπτει τα χρόνια που έζησε και εργάστηκε στην Τήνο μετά την επάνοδό του από το Ψυχιατρείο. Η Τρίτη περίοδος 1930 ταυτίζεται με την εποχή που έζησε και δημιούργησε στην Αθήνα. Έχει δημιουργήσει αξιόλογα έργα όπως το «Παραμύθι της Πεντάμορφης ΙΙ, ο Μέγας Αλέξανδρος ζωντανός και νεκρός, Αφροδίτη και Χωριατοπούλα, Οιδίποδας και η Αντιγόνη καθώς και άλλα έργα εμπνευσμένος από την αρχαία ελληνική ιστορία.