Δράση
Από το 1910 ήδη, διάφορα κινήματα της μοντέρνας τέχνης είχαν χρησιμοποιήσει παρόμοιες εκδηλώσεις σαν μέσο κλονισμού των αξιών της κατεστημένης τέχνης και σαν καταλύτη των νέων ιδεών. Τα κύρια χαρακτηριστικά της είναι: α) ότι εκτελείται «εκείνη την ώρα», live β) ότι συμμετέχουν κατά κανόνα και μη εικαστικοί καλλιτέχνες (μουσικοί, χορευτές, ποιητές, κλπ.). Παρόμοιες μορφές έκφρασης συναντάει κανείς στην περίπτωση των ιταλών φουτουριστών, των ρώσων φουτουριστών και κονστρουκτιβιστών, του Νταντά της Ζυρίχης, των σουρεαλιστών, ακόμα και του Μπάουχαους. Στη δεκαετία του 1950, χάρη στις δράσεις του Τζων Καίητζ στο Μπλακ Μάουνταιν Κόλετζ και τις σχετικές δραστηριότητες -συχνά, με την επωνυμία χάπενινγκς- καλλιτεχνών όπως ο Ράουσενμπεργκ, ο Ντάιν, ο Ολντενμπουργκ και ο Κάπρου, το εκφραστικό αυτό μέσο γνώρισε μια νέα άνθηση. Τα τελευταία χρόνια, κινήματα όπως η Ζωγραφική της Κίνησης, η Τέχνη της Γης και η Εννοιακή Τέχνη, αλλά και καλλιτέχνες όπως οι Υ. Κλάιν, και Π. Μαντσόνι, Β. Ακόντσι, Λ. Αντερσον, Γ. Μπόυς, Κ. Μπάρντεν, Φκίλμπερτ και Τζώρτζ , Ρ. Γουίλσον, Κ. Σνέεμαν, κ.α. έχουν καταφύγει ευρύτατα σε ανάλογες πρακτικές.