Ελεφαντοστούν
Οι χαυλιόδοντες του ελέφαντα ή του θαλάσσιου ελέφαντα, ένα από τα πιο ανθεκτικά φυσικά υλικά, χρησιμοποιήθηκαν ήδη από την Παλαιολιθική εποχή σαν πρώτη ύλη τόσο στη γλυπτική (περίοπτη και ανάγλυφη) όσο και στις διάφορες διακοσμητικές τέχνες. Τα έργα τέχνης από ελεφαντοστούν που σώζονται καλύπτουν όλο το φάσμα από αγαλματίδια και γλυπτά για την αγία τράπεζα εκκλησιών ως κουτιά, πόρπες, χτένες κλπ. Παρά το γεγονός ότι από τη φύση του το ελεφαντοστούν προσφέρεται μάλλον για μικρής κλίμακας έργα τέχνης, χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα και σε μία σειρά από χρυσελεφάντινα (χρυσός και ελεφαντοστούν) λατρευτικά αγάλματα από τους Αρχαίους Έλληνες. Απ’ αυτά, τα πιο γνωστά ήταν το άγαλμα του Δία στην Ολυμπία και το άγαλμα της Αθήνας στην Ακρόπολη των Αθηνών (έργο του Φειδία). Τα αγάλματα από ελεφαντοστούν αποτελούσαν τη συνηθέστερη μορφή βυζαντινής γλυπτικής. Η διάδοσή τους στη Δυτική Ευρώπη άσκησε σημαντική επιρροή, οδηγώντας στα αξιολογότατα γλυπτά της Καρολιγγειανής και της Ρομανικής τέχνης (με κορύφωμα τα έργα της περιόδου από τον 9ο ως τον 11ο αιώνα). Σε ότι αφορά άλλους πολιτισμούς, λαμπρά δείγματα τέχνης σε ελεφαντοστούν έχουμε από το Μπενίν και το Ίφε.