Καλλιγραφία
Μία από τις καλές τέχνες των Κινέζων ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ. Στην Κίνα, το πινέλο χρησιμοποιείται τόσο για το γράψιμο όσο και για τη ζωγραφική, ενώ η γραμμένη λέξη είναι ένα οπτικό ιδεόγραμμα και όχι το ισοδύναμο ενός ήχου που παράγεται μέσω των φωνητικών συμβόλων, όπως στη Δύση. Παρ’ όλο ότι κάθε πινελιά πρέπει να είναι αυθόρμητη και ζωντανή, η εκτέλεση και η αξιολόγησή της διέπονται από αυστηρούς κανόνες. Ο κάθε χαρακτήρας, που πρέπει να κατανέμει την ένταση του μελανιού του και τις γραμμές του στο δικό του ορθογώνιο πεδίο, αποτελεί από τη μια μεριά μια αφηρημένη σύνθεση και από την άλλη μέρος της ροής της πρότασης. Η αισθητικά καθορισμένη συγκέντρωση του ενδιαφέροντος στις πινελιές έχει υιοθετηθεί τα τελευταία χρόνια σαν ζωγραφικό ύφος και από δυτικούς καλλιτέχνες, όπως οι Φ. Κλάιν, Μισώ και Τόμπεϋ.