Κονστρουκτιβισμός
Αισθητικό κίνημα που εκδηλώθηκε αρχικά στη Ρωσία. Βασιζόταν στη φουτουριστικής προέλευσης λατρεία της μηχανής και εκφράστηκε για πρώτη φορά με τις «ανάγλυφες κατασκευές» (1913-7) του Τάτλιν. Οι βασικές του αρχές αποκρυσταλλώθηκαν και απέκτησαν τη σημασία κινήματος το 1921-2, όταν οι μοσχοβίτες αφηρημένοι ζωγράφοι διασπάστηκαν σε εκείνους που τάσσονταν υπέρ της αρχής της «καθαρής» τέχνης και εκείνους που υποστήριζαν μια ωφελιμιστική και προπαγανδιστική τέχνη. Η δεύτερη αυτή ομάδα έγινε γνωστή με την ονομασία «κονστρουκτιβιστές» ή «καλλιτέχνες μηχανικοί». Στην προσπάθειά τους να ξεπεράσουν την απομόνωση του καλλιτέχνη από την κοινωνία, οι κονστρουκτιβιστές επεκτάθηκαν στο πεδίο του βιομηχανικού σχεδίου, του θεάτρου και του κινηματογράφου και της αρχιτεκτονικής. Εκτός από το περίφημο Μνημείο για την 3η Διεθνή (1919-20) του Τάτλιν, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, κονστρουκτιβιστικά κτήρια μπορούν αν θεωρηθούν το Μαυσωλείο του Λέντιν και το κτήριο της Ισβέστια και τα δύο στη Μόσχα. Οι κονστρουκτιβιστικές αρχές «παρήγαγαν» επίσης τα πρώτα παραδείγματα «νέας τυπογραφίας» καθώς και πρωτοποριακά έργα στο πεδίο της αφίσας και του σχεδιασμού εκθέσεων (Σοβιετικό Περίπτερο της Διεθνούς Έκθεσης Τύπου, το 1930 στην Κολονία, σχεδιασμένο από τον Λισίτσκι). Μέσω των Καντίνσκι, Γκάμπο και Μοχόλυ-Νάγκυ, οι κονστρουκτιβιστικές ιδέες έπαιξαν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση του λεγόμενου «διεθνούς φονξιοναλιστικού ύφους» στην αρχιτεκτονική και στο βιομηχανικό σχέδιο της Δυτικής Ευρώπης.