Ποπ Αρτ
Κίνημα που εκδηλώθηκε στην Αγγλία γύρω στα μέσα της δεκαετίας του 1950 και τις Ηνωμένες Πολιτείες λίγο αργότερα. Η Ανεξάρτητη Ομάδα, που συνεδρίαζε στο Ινστιτούτο Σύγχρονης Τέχνης του Λονδίνου και περιλάμβανε τον κριτικό Λώρενς Άλογουαιη (στον οποίο και οφείλεται ο όρος), τους αρχιτέκτονες Π. και Α. Σμίθσον, τον ιστορικό της αρχιτεκτονικής Ρέυνερ Μπάναμ και τους καλλιτέχνες Ρ. Χάμιλτον και Ε. Παολότσι, υπήρξε το λίκνο της βρετανικής Ποπ Αρτ. Η βασική ιδέα ήταν ότι η μαζική, λαϊκή κουλτούρα της μεγαλούπολης (κινηματογραφικές ταινίες, διαφημίσεις, μουσική ποπ, κόμικς επιστημονικής φαντασίας) και τα μαζικής παραγωγής, αμερικανικής συνήθως προέλευσης, καταναλωτικά αγαθά μπορούσαν να αποτελέσουν την πρώτη ύλη μιας νέας τέχνης και μια νέας αισθητικής, όπου να κυριαρχεί το στοιχείο της αναλωσιμότητας. Ανάλογες ιδέες διατυπώνονταν την ίδια περίπου εποχή και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Η αμερικανική Ποπ Αρτ, που γνώρισε τη μεγαλύτερή της άνθιση στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1960, αποτελούσε αφενός μια αντίδραση στην Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και αφετέρου ένα είδος αναβίωσης ορισμένων ντανταϊστικών ιδεών. Οι Ρ. Ράουσενμπεργκ και Τζ. Τζονς υπήρξαν οι πρόδρομοι της αμερικανικής Ποπ, ενώ στις σημαντικότερες φυσιογνωμίες της συγκαταλέγονται καλλιτέχνες όπως οι Α. Γουώρχολ, Ρ.Λίχτενσταϊν, Κ. Όλντενμπουργκ, Τζ. Ρόζενκουϊστ, Τ. Γουέσελμαν, Τζ. Ντάιν και Ρ. Ιντιάνα. Σε ότι αφορά στην Αγγλία, γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1950 και τις αρχές της δεκαετίας του 1960, έκανε την εμφάνισή της μια δεύτερη γενιά Ποπ καλλιτεχνών, που περιλάμβανε τους Π. Μπλαίηκ, Ντ. Μπόσιερ, Ντ. Χόκνεϋ, Α. Τζόουνς και Π. Φίλιπς.