Παρακμή
Όρος που αναφέρεται γενικά σε κάθε περίοδο καλλιτεχνικής ή ηθικής κατάπτωσης, αλλά και ειδικότερα σ’ ένα συγκεκριμένο αισθητικό κίνημα που εκδηλώθηκε στη Γαλλία του τέλους του 19ου αιώνα. Κύρια χαρακτηριστικά του κινήματος αυτού ήταν η έμφαση στην απομόνωση του καλλιτέχνη, η αντιπαλότητα προς την αστική κοινωνία και η προτίμηση προς κάθε τι το μακάβριο ή το διεστραμμένο. Όλα αυτά τα στοιχεία που αποτελούσαν σε μεγάλο βαθμό προέκταση των ιδεών του Ρομαντισμού και έγιναν για πρώτη φορά ορατά στα Άνθη του κακού του Μπωντλαίρ, έφτασαν στην κορύφωσή τους στις δύο τελευταίες δεκαετίες του 19ου αιώνα και συμπυκνώθηκαν στο βιβλίο του Υσμάν Α’ Rebours και το εφήμερο περιοδικό Ο Παρακμιακός (Le Decadent). Στην Αγγλία, κύριοι εκπρόσωποι του αντίστοιχου κινήματος ήταν οι Όσκαρ Γουάιλντ και Μπήρντσλεϋ.