Μουρομάκι ή Ασικάγκα
Περίοδος της γιαπωνέζικης ιστορίας (μέσα του 14ου-16ος αιώνας). Η ονομασία της προέρχεται από τους σογκούν Ασικάγκα (και το ανάκτορό τους στη συνοικία Μουρομάκι του Κιότο), που αποτελούσαν την ηγεμονική δύναμη της εποχής. Η επιτηδευμένη κομψότητα της Αυλής αποτυπώθηκε στα έργα του θεάτρου Νο, τη διαδικασία σερβιρίσματος του τσαγιού, καθώς και στην εμφάνιση μιας επηρεασμένης από το Βουδισμό Ζεν μονοχρωματικής ζωγραφικής με μελάνι, με κυριότερους εκπροσώπους της τους Σεσού (1420-1506) και Σεσόν (η επίδραση των κινέζων Δασκάλων της περιόδου των Νότιων Σουνγκ είναι φανερή στα έργα και των δύο). Άλλοι αξιολογότεροι ζωγράφοι της εποχής ήταν οι Νοάμι (1397-1494), Γκεϊάμι (1431-85) και Σοάμι (πεθ. 1525).