Νεοπλαστικισμός
ολλ., Nieuwe-beelding). Θεωρία για την τέχνη που διατυπώθηκε από τον Μοντριάν στη δεκαετία του 1910 και επηρέασε καθοριστικά το έργο τόσο του ίδιου όσο και μιας σειράς «οπαδών» του όπως ο Φαν Ντέσμπουργκ. Οι βασικές αρχές του ήταν ότι η τέχνη πρέπει να είναι απόλυτα αφηρημένη, και ότι μόνο ορθές γωνίες σε οριζόντια και κατακόρυφη θέση και απλά, βασικά χρώματα (με την προσθήκη του άσπρου, του μαύρου και του γκρίζου) πρέπει να χρησιμοποιούνται από τους ζωγράφους (De Stijl).