Μπρούντζος (ορείχαλκος)
Κράμα χαλκού και κασσίτερου, σκληρότερο και καταλληλότερο για χύτευση από το χαλκό. Οι ιδιότητές του ενισχύονται από την πατίνα, που εμφανίζεται πάνω του με την πάροδο του χρόνου. Οι αρετές του ήταν γνωστές και είχαν εκτιμηθεί από πολύ παλιά. Τόσο τα αρχαία ελληνικά όσο και τα κινέζικα μπρούντζινα γλυπτά διακρίνονται ήδη για το πολύ υψηλό τους επίπεδο εκτέλεσης. Με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, το «μυστικό» της χύτευσης των μορφών (χαμένος κηρός) χάθηκε και τα μπρούντζινα γλυπτά εξέλιπαν –ως την εποχή της Αναγέννησης, οπότε γνώρισαν και πάλι μεγάλη άνθηση. Αξιόλογα δείγματα γλυπτικής σε μπρούντζο περιλαμβάνει επίσης η τέχνη του Ίφε και του Μπενίν, στην Αφρική.