Νεκρή Φύση
Ζωγραφική αντικειμένων (κατά κανόνα οικιακής χρήσης) ιδωμένων από μικρή απόσταση. Γνωστή ήδη από την ανατολική τέχνη και τα ελληνικά και ρωμαϊκά ψηφιδωτά, εμφανίστηκε στη Δύση μόλις το 16ο αιώνα (λ.χ., Καραβάτζιο) και άνθησε κυρίως στη Φλάνδρα του 17ου αιώνα. Συχνά, χρησιμοποιείται συμβολικά ή υπαινικτικά. Το 19ο αιώνα, κάτω και από την επίδραση της «ανακάλυψης» των γιαπονέζικων χρωματιστών ξυλογραφιών, οι πίνακες με νεκρές φύσεις έγιναν συνηθισμένο φαινόμενο και, στην περίπτωση στου Σεζάν και άλλων καλλιτεχνών, αποτέλεσαν ένα σημαντικό στάδιο στην πορεία προς τη μη αναπαραστασιακή τέχνη.