Βυζαντινή Τέχνη
Η Τέχνη της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (330-1453), καθώς και η τέχνη που αναπτύχθηκε κάτω από την άμεση επίδραση των Βυζαντινών. Δείγματά της υπάρχουν στη Ραβένα της Ιταλίας, τα Βαλκάνια, τη Νότια Ρωσία και τη λεγόμενη Μικρά Ασία. Περιλαμβάνει τοιχογραφίες , εικονογραφημένα χειρόγραφα, ζωγραφική σε ξύλο και, πάνω απ’ όλα ψηφιδωτά, που διακρίνονται για τα λαμπρά τους απαστράπτοντα χρώματα, τις εικονογραφικές τους συμβάσεις και την έντονη μυστικιστική τους θρησκευτικότητα. Η επίδραση της Βυζαντινής Τέχνης –που χρυσοί της αιώνες υπήρξαν ο 6ος και ο 7ος, η περίοδος από τον 9ο ως τον 12ο και η «αναγέννηση» του 13ου με την ενίσχυση των ρεαλιστικών τάσεων- στη μεσαιωνική ευρωπαϊκή τέχνη υπήρξε σημαντική και είναι φανερή ιδιαίτερα στο έργο των ιταλών ζωγράφων του 13ου και 14ου αιώνα. Σε ότι αφορά στη Βυζαντινή αρχιτεκτονική, τα δύο σημαντικότερα στοιχεία της ήταν ο θόλος από πλίνθους και ο τρούλος (πιθανότατα περσικής προέλευσης). Ο συνδυασμός των στοιχείων αυτών με την ήδη γνωστή στην Πρωτοχριστιανική τέχνη χρήση των ψηφιδωτών οδήγησε στην εμφάνιση ενός εξαιρετικά πρωτότυπου ρυθμού, μεγαλύτερο δείγμα του οποίου αποτελεί σίγουρα η Αγία Σοφία στην Κωνσταντινούπολη.