Γοτθικός Ρυθμός
Γενικός χαρακτηρισμός του κυρίαρχου στην τέχνη της Ακμής του Μεσαίωνα καλλιτεχνικού ύφους. Ο όρος επινοήθηκε το 17ο αιώνα και αρχικά εμπεριείχε ένα στοιχείο περιφρόνησης, μια και οι Γότθιοι συγκαταλέγονταν στους βάρβαρους πρόγονους της μεσαιωνικής Ευρώπης. Σε ότι αφορά την αρχιτεκτονική, ο όρος καλύπτει το ρυθμό εκείνο που αναπτύχθηκε το 12ο αιώνα στην περιοχή της Ιλ ντε Φρανς (ηγούμενος Συζέ) και που χαρακτηριστικά του ήταν το οξυκόρυφο τόξο, οι επίστεγες ή μετέωρες αντηρίδες, η νεύρωση του θόλου, η εκτεταμένη χρήση γυαλιού και το ολοένα και πιο περίπλοκο τύμπανο στα παράθυρα. Σταυροθόλια με νευρώσεις και οξυκόρυφα τόξα υπήρχαν ήδη στο Ρομανικό ρυθμό και η εμφάνιση του νέου ρυθμού, του Γοτθικού, ήταν κυρίως αποτέλεσμα της συγχώνευσης των δύο αυτών στοιχείων και της προσθήκης της επίστεγης αντηρίδας. Η έμφαση δινόταν πλέον όχι τόσο στο βάρος και τον όγκο όσο στη δυναμική γραμμή, ενώ η αρμονικότερη επίλυση των κατασκευαστικών προβλημάτων, σε συνδυασμό με το νέο πνεύμα θρησκευτικού μυστικισμού και θρησκευτικής ανάτασης, οδηγούσε σ’ έναν ακόμα μεγαλύτερο τονισμό των στοιχείων του κατακόρυφου και του ύψους. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του νέου ρυθμού ήταν η εκτεταμένη χρήση γλυπτών και υαλογραφιών για διακοσμητικούς λόγους. Ο Γοτθικός ρυθμός διαδόθηκες τη συνέχεια στην Αγγλία -όπου μπορεί κανείς να διακρίνει τις ειδικότερες περιόδους του Πρώιμου Αγγλικού (περ. 1175-1275), του Διακοσμημένου (περ. 1290-1380) και του Κατακόρυφου (περ. 1300-αρχές 16ου αιώνα) Γοτθικού ρυθμού- και λίγο αργότερα στη Γερμανία. Ο ισπανικός Γοτθικός ρυθμός επηρεάστηκε βαθύτατα από τα γαλλικά πρότυπα, και μόνο το 15ο και το 16ο αιώνα μπορεί να γίνει λόγος για κάποια ιδιαίτερα εθνικά του χαρακτηριστικά. Τέλος, η Ιταλία παρέμεινε μάλλον αποκομμένη από την κύρια γραμμή εξέλιξης (λ.χ., Καθεδρικός Ναός της Σιένας). Η βαθμιαία ανανέωση του ενδιαφέροντος για κάθε τι το Γοτθικό στην Αγγλία του 18ου αιώνα οδήγησε τελικά στη Γοτθική Αναγέννηση του 19ου αιώνα και το Νεογοτθικό Ρυθμό στην αρχιτεκτονική (ο όρος Διεθνές Γοτθικό ύφος χρησιμοποιείται στη ζωγραφική και μόνο).